Maak kennis met begeleider Peggy Heijl

Begonnen als militair bij de luchtmacht volgde zij haar passie en startte zij 2,5 jaar geleden als begeleider bij MET de wijk, onderdeel van MET ggz. Daar begeleidt ze mensen met een psychische achtergrond die tijdelijk of langdurig bij MET ggz wonen. ‘Ik heb mijn plek gevonden’. 

De overstap van defensie naar de ggz lijkt groot. Maar voor Peggy was het bijna een vanzelfsprekendheid. ‘Het heeft mij altijd geïnteresseerd hoe anders iedereen denkt, voelt en handelt. Het stoort me dat mensen die afwijken van de standaard gestigmatiseerd worden. Zeker mensen met psychische klachten. Het kan ons allemaal overkomen. Ik vind het belangrijk dat iedereen het leven kan leiden waar hij of zij blij van wordt, ook als je niet voldoet aan de standaard. Daar wil ik aan bijdragen. Toen ik bij defensie de gelegenheid kreeg om een opleiding te doen in de zorg, heb ik die kans dan ook met twee handen aangegrepen.’

‘Elke dag is anders’

Peggy begeleidt cliënten op twee verschillende locaties in Venray.  Daarnaast is ze ook persoonlijk begeleider van een aantal van hen. Ze draait dag-, avond- en weekenddiensten samen met haar collega’s, een team van ongeveer 10 medewerkers. ‘Onze diensten zijn van de ene kant heel gestructureerd. We hebben elke dag een takenlijst. We starten bijvoorbeeld met het lezen van de rapportages van de dag ervoor. Vervolgens doen we de medicatieronde en is er ook gelegenheid voor een praatje met iedereen. Daarna begeleiden we de bewoners met vragen waar zij tegenaan lopen en waaraan ze willen werken. Dat kan op verschillende gebieden zijn, bijvoorbeeld financiën, wonen of verzorging. Ondanks de vaste dagstructuur gebeuren er ook regelmatig onverwachte dingen. Geen enkele dag is hetzelfde maar dat maakt het nou juist zo leuk.’  

‘Humor is belangrijk’

De jongste bewoner die Peggy begeleidt is momenteel 27 jaar en de oudste is 87. Dit geeft al aan dat de diversiteit groot is. ‘De leeftijd kan heel erg verschillen. Maar ook de problematiek is divers en complex, van schizofrenie en autisme tot depressie of een dubbele diagnose met verslaving. Dat betekent dat je wel stevig in je schoenen moet staan. Elke cliënt heeft een eigen aanpak op maat want mensen en problematieken verschillen. Contact met de familie is heel belangrijk. Hun informatie kan ons weer helpen in de juiste aanpak.’

Peggy praat bevlogen over haar werk. Het is wel duidelijk dat het haar goed bevalt. ‘Ik werk in een leuk team. We zijn open, transparant en hebben iets over voor elkaar. Dat is belangrijk want we moeten kunnen rekenen op elkaar. De bewoners zijn heel dankbaar. Ik voel me elke dag welkom. Iedereen in huis doet zijn best om er het leukste van te maken.  We maken ook veel grappen met elkaar. Het voelt voor de bewoners als een grote familie. Ik zie hen niet als cliënt maar als mens. Ik oordeel niet maar luister en stimuleer hen om te doen wat ze leuk vinden. Ik vind heel veel dingen leuk aan mijn werk maar het allerleukste? Dat is toch wel het moment waarop bewoners hun grenzen verleggen en durven te doen waar ze blij van worden. Dat vind ik enorm knap.’